مقایسه تأثیر متیل فنیدیت و بوپروپیون در درمان کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی، کم توجهی

Authors

آزاده سلطانی فر

رؤیا صمدی

محسن پسندیده

نغمه مخبر

فاطمه محرری

abstract

زمینه و هدف: اختلال بیش فعالی، کم توجهی (adhd) جزو شایع ترین اختلالات روان پزشکی کودکان و نوجوانان می باشد. متیل فنیدیت شایع ترین داروی مورد استفاده دراین اختلال است. با توجه به عوارض داروهای محرک و احتمال سوء مصرف آنها،اثر بوپروپیون در درمان این اختلال در بزرگسالان تأیید شده است؛ ولی تأثیر آن در کودکان چندان مورد بررسی قرار نگرفته است. هدف مطالعه حاضر بررسی میزان تأثیر بوپروپیون در مقایسه با متیل فنیدیت دراختلال بیش فعالی، کم توجهی کودکان و بررسی عوارض جانبی این داروست. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دوسر کور و تصادفی انجام شد. از مراجعین به کلینیک روان پزشکی کودک و نوجوان بیمارستان ابن سینا 40 کودک مبتلا به adhd به صورت پذیرش متوالی انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه درمان با بوپروپیون و میتل فنیدیت قرارگرفتند. ارزیابی با پرسشنامه (adhd-rs) معلم و والد، قبل از شروع درمان در هفته 4 و هفته 8 پس از شروع درمان انجام شد. عوارض جانبی در هفته 4 و 8 بررسی شد. یافته ها: از نظر والد، معلم و بالینگر دوره درمان در مورد هر دو دارو متیل فنیدیت و بوپروپیون به نحو معناداری در کاهش نشانه های کودکان مؤثر بوده است (001/0 >p). پاسخ درمانی از نظر والد در گروه متیل فنیدیت در پایان هفته هشتم به صورت معناداری بهتر از بوپروپیون بوده است (014/0 =p). از نظر معلم درمان با متیل فنیدیت بهتر بوده ولی تفاوت معناداری با بوپروپیون نداشت (092/0=p). مقیاس ارزیابی کلی کودکان نیز تفاوت معنی داری را در دوگروه از نظر پاسخ به درمان نشان نداده است. (283/0=p). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش بوپروپیون در کاهش نشانه های اختلال مؤثر بوده است؛ ولی اثر آن بنابر گزارش والد کم تر از متیل فنیدیت بوده است.

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

مقایسه تأثیر متیل ‌فنیدیت و بوپروپیون در درمان کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی، کم توجهی

زمینه و هدف: اختلال بیش‌فعالی، کم‌توجهی (ADHD) جزو شایع‌ترین اختلالات روان‌پزشکی کودکان و نوجوانان می‌باشد. متیل فنیدیت شایع‌ترین داروی مورد استفاده دراین اختلال است. با توجه به عوارض داروهای محرک و احتمال سوء مصرف آنها،اثر بوپروپیون در درمان این اختلال در بزرگسالان تأیید شده است؛ ولی تأثیر آن در کودکان چندان مورد بررسی قرار نگرفته است. هدف مطالعه حاضر بررسی میزان تأثیر بوپروپیون در مقایسه با م...

full text

مقایسه متیل فنیدیت و رباکستین در درمان کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ کم توجهی

سابقه وهدف: اختلال بیش فعالی/کم توجهی (ADHD) یک بیماری شایع در کودکان و نوجوانان سنین مدرسه می باشد که درمان انتخابی آن محرک ها هستند. با این وجود، عده ای از بیماران به درمان با محرکها پاسخ نداده یا دچار عوارض جانبی غیرقابل تحمل می شوند. با توجه به این مشکلات یافتن درمان های مؤثر جایگزین مورد نیاز می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه تأثیر و میزان تحمل رباکستین و متیل فنیدیت، در کودکان و نوجوانان ...

full text

مقایسه تأثیر جمعی ممانتین و متیل فنیدیت با متیل فنیدیت به تنهایی در درمان کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی- کم توجهی

زمینه وهدف: اختلال بیش فعالی- کم توجهی یک اختلال شایع روانپزشکی در کودکان می­باشد و تشخیص و درمان به موقع این اختلال اهمیت به سزایی در کنترل علایم و پیشگیری مشکلات بعدی کودکان دارد. این مطالعه اثر تجویز ترکیبی ممانتین و متیل فنیدیت در درمان کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی- کم توجهی را بررسی میکند.  روش ...

full text

مقایسه اثربخشی بوسپیرون و متیل فنیدیت در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی کم توجهی

هدف: بررسی اثربخشی و عوارض جانبی بوسپیرون در مقایسه با متیل فنیدیت در کنترل نشانه های کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی کم توجهی (adhd). روش: 32 کودک 12- 6 ساله مبتلا به adhd مورد بررسی قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها مقیاس ارزیابی adhd (adhd-rs) فرم پدر و مادر و آموزگار برای هر دو گروه به کار برده شد. عوارض دارویی بر پایه فهرست عوارض جانبی این دو دارو بررسی شد. دوز دارو برای بیماران در گروه ب...

full text

مقایسه اثربخشی داروی دولوکستین با متیل فنیدیت در درمان اختلال بیش فعالی کم توجهی کودکان

زمینه و هدف: اختلال بیش فعالی کم توجهی از شایع ترین اختلالات روانپزشکی دوران کودکی است. اتوموکستین و داروهای محرک خط اول درمان این اختلال می باشند. اما این داروها در ۲۵% مبتلایان به دلیل عدم تأثیر و یا بروز عوارض جانبی قابل استفاده نمی باشند. هدف از انجام این مطالعه مقایسه تأثیر متیل فنیدیت (دارویی از دسته محرک ها) و دولوکستین (داروی مهار کننده بازجذب نوراپی نفرین و سروتونین) در درمان کودکان دا...

full text

مقایسه متیل فنیدیت و رباکستین در درمان کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ کم توجهی

سابقه وهدف: اختلال بیش فعالی/کم توجهی (adhd) یک بیماری شایع در کودکان و نوجوانان سنین مدرسه می باشد که درمان انتخابی آن محرک ها هستند. با این وجود، عده ای از بیماران به درمان با محرکها پاسخ نداده یا دچار عوارض جانبی غیرقابل تحمل می شوند. با توجه به این مشکلات یافتن درمان های مؤثر جایگزین مورد نیاز می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه تأثیر و میزان تحمل رباکستین و متیل فنیدیت، در کودکان و نوجوانان ...

full text

My Resources

Save resource for easier access later


Journal title:
مجله علمی - پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی سبزوار

Publisher: دانشگاه علوم پزشکی سبزوار

ISSN 1606-7487

volume 19

issue 3 1970

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023